Woonhuis Berkel-Enschot is gelegen in een landelijke omgeving van ongekende schoonheid. Aan een driehoekige brink ligt een verzameling schuren en woonhuizen. Uitgangspunt was een huis te ontwerpen dat goed zou passen in de omgeving en ook veel licht en uitzicht zou bieden. 

Het woonhuis is ontworpen als een moderne interpretatie van een langgevelboerderij. Het heeft een dominant dak met een lage goot, typerend voor de boerderijen uit deze streek. Door materialen uit de omgeving te gebruiken nestelt het huis zich als vanzelfsprekend tussen de omringende bebouwing en de natuur. Het huis sluit aan op een bestaande schuur. Dit tussenlid is uitgevoerd in glas en houten delen en vormt in beeldtaal een zachte overgang tussen oud en nieuw.

Het ontwerp is af te lezen als een pleidooi voor continuïteit in de architectuur zonder harde confrontaties op te zoeken tussen oud en nieuw. Juist door bestaande vormentaal en palet te gebruiken is op een subtiele wijze een element toegevoegd op deze bijzondere plek.